Drei Zinnen

De Drei Zinnen (Italiaans: Tre Cime di Lavaredo) zijn drie kolossale rotstorens vlak naast elkaar. Ze zijn scherp en hoog, en bestaan uit gelaagd Dolomietengesteente (genoemd naar het gebergte waar de toppen zich in bevinden). Ze zijn voornamelijk bruin van kleur, maar er komen ook rode en gele tinten in voor en het puin aan de voet zorgt voor een sterk contrast met de bergen.

De Drei Zinnen zijn bereikbaar via een tolweg die tot de Rifugio Auronzo loopt, een berghut die vlak onder de puinhelling van de drie rotstorens ligt. Enkele malen per dag stopt hier ook een bus, zodat de Drei Zinnen ook bereikbaar zijn met het openbaar vervoer. In het noorden van de Tre Cime di Lavaredo bevindt zich de Rifugio Locatelli, een berghut die op 2.405 m hoogte ligt en alleen 's zomers open is voor de bergbeklimmers. Een derde berghut is de Rifugio Lavaredo.

01.11.2012

Zomervakantie 2012 - 26.07.2012

Extract uit het reisverslag "2012 - Dolomieten"

Omdat vandaag (en morgen) mooi weer wordt voorspeld (en het daarna enkele dagen zal regenen) besluiten we meteen maar één van de toeristische hoogtepunten te doen in de Toblach-regio, m.n. de tocht rond de "Drei Zinnen". Nadat we buiten hebben ontbeten (in shiften, want Jonas geraakt er moeilijk uit) en onze pick-nick hebben gemaakt, rijden we naar Rifugio Auronzo. Het laatste deel gaat via een tolweg (22 EUR). Daar start de rondweg op m.i. het meest drukke wandelpad van de hele Alpen. Voor de rust moet je deze wandeling niet direkt maken, maar het uitzicht maakt alles goed.

Het eerste deel van de wandeling loopt langs de minder spectaculaire achterkant van de "Drei Zinnen". Maar na Rifugio Lavaredo te zijn gepasseerd is het nog een korte klim en dan zien we voor het eerst het bekende aanzicht van de 3 dolomietenpieken. We stappen verder door naar Rifugio A. Locatelli (de Drei Zinnen hütte). Dit moet zowat de drukst bezochte hut zijn waar we ooit geweest zijn, maar de ligging van de hut is dan ook prachtig.

We eten aan de hut onze pick-nick op en vervolgen onze weg. De volgende tussenstop is de Lange Alm hütte. Maar om daar te geraken moeten we eerst een pittige klim verwerken. We drinken eerst nog iets aan de hut en genieten van de laatste aanblik van de "Drei Zinnen". Maar eerlijk gezegd is het 360° panaroma de moeite waard. Te moeilijk om op een foto vast te leggen, daarom dat Jonas er een filmpje van maakt.

Kort erna staan we terug aan onze wagen. We rijden nog langs de Spar in Toblach voor eten. Koken doen we deze avond zelf o.m. op de gril die papa met nieuwjaar van Filip heeft gekregen. Het is ondertussen zo warm geworden dat we een zeiltje moeten spannen om voldoende schaduw te hebben. Ondertussen zijn zowat alle wolken verdwenen en gaan we een heldere (maar koude) nacht in.

Morgen zou het weer nog beter moeten worden met temperaturen tot 30°C. Voldoende drank meenemen tijdens de wandeling zal dus de boodschap zijn. We besluiten morgen naar Rifugio Fonda Savio te gaan: een klein beetje meer klimmen dan vandaag maar ondertussen zijn we al wat ingelopen. Rond 21u30 liggen we in bed.

Info wandeling